Bir tısbağa dovşana 
Söylədi yana-yana: 
- Sən nə yaman qaçırsan? 
Lap elə bil uçursan! 
Gəl dost olaq bu gündən, 
Mənə də öyrət bunu. 
İnan ki, təriflərəm 
Səni ömrüm uzunu. 
Dovşan dedi: - Əzizim, 
Bu xəyala düşmə sən! 
Bu addımla, yerişlə 
Məyər qaça bilərsən?! 
İnad etdi tısbağa: 
- Yox, mən də qaçacağam, 
Öyrətmirsən, öyrətmə. 
Lap quştək uçacağam, - 
Deyə o, bir tərəfdən 
Üzüaşağı endi. 
- Qaçma, yavaş! - söyləyib, 
Dovşan xeyli deyindi. 
Amma sözə baxmayıb 
Tısbağa yumbalandı. 
Dəyib daşa, kəsəyə 
Bir anda parçalandı. 
Dovşan vurdu dizinə: 
“Sənə demədim yavaş?! 
Hər kəsin öz yerişi 
Var, a tısbağa qardaş!”