Tərcüməçi Hikmət Ziya

Mənim öz tanışımdır
Bu şəkildəki uşaq.
Böyük bir cibi vardır
Onun döşlüyündə, bax!
 
Əlinə keçsə hər nə,
Vanya qoyur cibinə.
Hey şişir, şişir cibi
Gündən-günə Vanyanın.
Qayka, mix, göy də kran
Var cibində, oğlanın.
 
Gedir anası ilə
O, körpələr evinə.
Ona iki fəsəli
Verdilər bu gün yenə. –
Biri ərinmiş yağlı,
О birisi qaymaqlı.
 
Birincisini yedi.
Amma ikincisini
"Evə aparım" dedi.
 
Bükdü о fəsəlini,
Sonra qatladı bir də.
О yan-bu yana baxıb,
Tez gizlətdi cibində.
 
О istədi südü də
Gətirib gəlsin evə.
Südü cibdə aparmaq
Asan deyil, sən demə.
Cibi tamam isladıb,
Süd axdı birdən-birə.
Ağ yağış damcıladı
Elə bil, cibdən yerə.
 
Heyf ki, cib nə stəkan,
Nə səhəngdir, nə qazan!
 
Gəzməyə aparırlar
Uşaqları sahilə.
Ayaqqabılarını
Vanya geyməyib hələ...
 
Vanya yuxudan sonra,
Məstlərini itirib.
Sən demə, onları da
O, cibinə ötürüb.
 
Nə böyükdür, cib deyil, -
Çamadandır elə bil!
 
Gör necə doldurulub
Ağzınadək çamadan.
Sınıq qaşıq, meymuncuq,
Nələr sallanır ondan...
 
Atın nallı ayağı,
Zürafə, ayı, quzu,
Gildən olan inəyin,
Ucu iti buynuzu...
 
Qırmızı, həm zolaqlı
Təbil itmişdir, təbil.
Uşaqlar hey axtarır,
Divanın altda deyil,
Masanın altda deyil.
 
Dayə görür Vanyanın
Cibi şişmişdir yaman. –
Yoxsa, təbil də sənin
Cibindədir, ay oğlan?..
 
Bəli, elə belədir.
Amma, sən işə bax, bir.
Təbil onun cibinə
Əsla girmir ki, girmir.
 
Təslim olmadı təbil, -
Cibsə tamam söküldü,
Hər şey yerə töküldü.
Axı cib deyil rezin,
Parusindir, parusin.