Valentina Oseyeva. Göy yarpaqlar
Aygülün iki yaşıl karandaşı var idi. Lətifədə isə heç bir dənə də yaşıl karandaş yox idi. Lətifə Aygüldən xahiş etdi:
– Yaşıl karandaşın birini mənə ver.
– Qoy anamdan icazə alım, sonra.
Səhər onlar məktəbdə görüşdülər. Lətifə soruşdu:
– Anan nə dedi?
Aygül dərindən ah çəkdi:
– Anam icazə verdi. Amma qorxuram ki, karandaşı sındırasan.
– Mən ehtiyatla işlədəcəyəm, – deyə Lətifə dilləndi.
– Bax ha, onu yonma, bərk basma, ağzına alma. Çoxlu rəngləmə.
– Mən təkcə yarpaqları və otları rəngləyəcəyəm.
– Bu, çox oldu, – deyə Aygül üz-gözünü turşutdu.
Lətifə ona baxdı və uzaqlaşdı. Karandaşı götürmədi. Aygül hiss etdi ki, rəfiqəsi ondan inciyib. Tez onun ardınca qaçdı.
– Götür də karandaşı! Sənə nə oldu?
– Lazım deyil, – deyə Lətifə cavab verdi.
Dərsdə müəllim soruşdu:
– Lətifə, sənin çəkdiyin şəkildə yarpaqlar niyə mavidir?
– Yaşıl karandaşım yox idi.
– Rəfiqəndən niyə xahiş etmədin?
Lətifə susdu. Aygül qızardı və dedi:
– Mən verirdim, özü götürmədi.
Müəllim dedi:
– Elə vermək lazımdır ki, götürsün.
03.02.2021