Şir qocalmışdı, artıq ova çıxa bilmirdi. Belə getsə, acından öləcəyini görən şir hiyləyə əl atdı. Yuvasına girib özünü xəstəliyə vurdu. Bunu eşidən heyvanlar bir-bir ona baş çəkməyə gəldilər. Şir də onları tutub yeməyə başladı. Tülkü bundan duyuq düşdü. O, içəri girmədi, şirin yuvasının ağzında durub hal-əhval tutdu:

– Necəsən, ay şir, özünü necə hiss edirsən?

– Çox pisəm, tülkü qardaş. İçəri niyə girmirsən?

Tülkü dedi:

– İçəri girmirəm, çünki bayaqdan izlərə baxıram, görürəm, girən çoxdur, çıxan isə yoxdur.