Tərcümə edəni Abdulla Şaiq

 
İki çəllək gedirdi: biri dolu, biri boş
Birinci haysız-küysüz, tıqqırtısı, səsi xoş,
-İkincisi qoparmış eylə gurultu, şivən;
Qaldırımlar titrəyir onun qorxunc səsindən
Yoldan keçən sıxılır qorxudan bir bucağa,
Bürünür şalban boyu ucalan toz-torpağa.
Gurultulu olsa da, diqqətlə etsən nəzər,
Xeyri yoxdur о səssiz vüqarlı çəllək qədər
Tutduğu işdə hər kim böyük səs-küy qoparır.
İnan ki, о adamın faydası, xeyri azdır!