Rəsul Rza. "Heyvanlar"
Tülkü
Tülkülər cürbəcürdür,
Qarası var, ağı var.
Çox yerdə sarı-kürən
Tülkülər yaşayırlar.
Gözləri, qulaqları
Xırda olur tülkünün.
Gizlənir yuvasında
Gündüzləri bütün gün.
Yatanda ayıq yatır,
Bir balaca səs onu
Yuxusundan oyadır.
Ova çıxır hər gecə,
Nə rast gəlsə aparır -
Qaz, ördək, toyuq, cücə.
Quyruğu yumyumuşaq,
Sarı rəng, uzun, yekə.
Bu ona həm balışdır,
Həm də yaxşı süpürgə.
Fil
Bu dişləri şirmayı fil
Ömür sürür neçə yüz il,
Qulaqları kürək kimi,
Ayaqları dirək kimi.
Hündürboydur, yoğunpaça,
Gözləri var bapbalaca.
Fil otyeyən dinc heyvandır,
Uzunca bir xortumu var.
Yerə düşmüş bir iynəni
Bu xortumla o qaldırar.
Hindistanda, Afrikada
Əhliləşmiş fillər olur.
Onlar çoxlu yük daşıyır,
Ağır gedir, gec yorulur.
İrigövdə bu heyvanın
Quyruğu çox gödək olur.
Uzaq, isti ölkələrdə
Ağ fillər də tək-tək olur.
Ayı
Bu yekəpər, boz ayı
Qış fəslində, üç ayı
Qar olanda çöl, bayır,
Kahasında yuxlayır.
Rahatlayıb yerini,
Sorur pəncələrini.
Çox sevirlər armudu,
Bir də balı ayılar,
Onların düşmənidir
İti sancan arılar.
Ayılar adam kimi
Qalxıb gəzə bilirlər.
Qıllı çoban itləri
Duyuq düşməsə əgər,
Oğurlayıb qoyunu,
Quzunu aparırlar.
Bir də gördün çobanlar
Hay-haray qoparırlar.
İtlər qalxıb hürüşür,
Ayı qorxuya düşür.
Ovunu atıb gedir,
Çaparaq gözdən itir.
06.12.2019