Şeirlər

Hüseyn Arif. “Doymuşam”

Eniş gözəl, yoxuş gözəl, düz gözəl, 
Nə arandan, nə yaylaqdan doymuşam. 
Sinə gözəl, söhbət gözəl, söz gözəl, 
Nə qələmdən, nə varaqdan doymuşam. 

 

Göz qoyduqca köhlənlərin oynuna, 
Qollarımı aparmışam boynuna. 
Sığınanda təbiətin qoynuna, 
Nə lilpardan, nə bulaqdan doymuşam. 

 

Yaşıl meşə yağışı nə yağışdı, 
Əlvan çəmən naxışı, nə naxışdır. 
Ürkək maral baxışı nə baxışdı, 
Nə obadan, nə oymaqdan doymuşam. 

 

 

Günəş doğar, hərarəti nə yaxşı, 
Gəlin gələr nəzakəti nə yaxşı. 
Körpə gülər, məhəbbəti nə yaxşı, 
Nə sevincdən, nə maraqdan doymuşam. 

 

Qohum-qardaş bir-birinə dirəkdi, 
Bir sinədə bir döyünən ürəkdi. 
Təzə mənzil, təzə bayram deməkdi 
Nə süfrədən, nə qonaqdan doymuşam. 

 

Hüseyn Arif, nə yanğı var canında, 
Yanmaq eşqi damarında, qanında. 
Qədir bilməz, dil qanmazlar yanında, 
Elə olub yaşamaqdan doymuşam.