Nağıllar, hekayələr

Qarışqa adamlar

Əzəmətli palıd ağacının qol-budaqlarında quşlar, qabığının altında həşəratlar, yarpaqlarının üstündə qurdlar, kökündə isə qarışqalar yuva qurmuşdular. Palıd darıxmağa heç vaxt tapmırdı. O qədər nəhəng, güclü, möhkəm idi ki, o ətrafda yaşayan canlılar onu özlərinə arxa-dayaq bilirdi. Düşünürdülər ki, bir təhlükə olsa, palıd onları qoruyar.

 

Qoca palıd çayın kənarında yaşayırdı. Yağış yağanda bu yoldan ötən kənd camaatı da palıdın nəhəng qolları arasına sığınırdı. O qədər kəndli tarladan yorğun-arğın qayıdanda palıdın altında yatıb ki...

 

Yaz təzəcə gəlirdi. Nərgiz gülləri açılmışdı. Qar yavaş-yavaş əriyirdi. Meşədən qayıdan iki ovçu çayın kənarından keçərkən palıdın kölgəsində dincəlməyi qərara aldı. Mehriban palıd çox sevindi. Quşlar da sevinir, cəh-cəh vururdu. Birdən palıd ovçuların söhbətini eşitdi. Ovçulardan biri deyirdi:

– Bu il qış sərt keçdi. Heç buralara belə qar yağmamışdı. – Qar əridikcə çayın suyu aşıb-daşacaq. Elə daşacaq ki, bax bu palıdı da yuyub aparacaq, – deyə ikinci ovçu dilləndi. Amma qorxma, kəndimizi su basan deyil.

 

Qoca palıd təlaşa düşdü. O, sakinlərini bu məsələdən agah etdi. Qarışqalar üçün narahatlıq keçirdi. Qarışqalar palıdı çox sevirdilər. Ona görə də onu tərk etməyi heç düşünmədilər. Daşqından xilasolma yollarını düşünməyə başladılar. Onlar çarə tapana kimi çay daşdı. Su qarışqaları da, yuvalarını da yuyub apardı. Onlar suda batdılar.

 

Qəfildən güclü külək əsdi. Çayın suyu yatağına qayıtdı. Külək dayandı. Günəşin şəfəqləri ətrafa səpələndi. Palıd gördüklərinə inanmadı. Torpağın üstündə huşunu itirmiş adamlar gördü. Qarışqalar adamlara çevrilmişdilər. Adamlar gözlərini açıb ayağa qalxdılar.

...Qarışqa adamlar elə çayın kənarındaca məskən saldılar. Əkib-becərib dolandılar.

 

İllər ötdü. Qoca palıd artıq tək-tənha deyildi. Onun ətrafında çoxlu-çoxlu meyvə, küknar, şam ağacları var idi. Qarışqa adamlar çay daşmasın deyə onun ətrafında bənd də tikmişdilər.