Bir vaxtlar iki qardaş yaşayırdı. Böyük qardaş xəsis və acgöz idi. O, atasının bütün mirasına sahib çıxmaq üçün səbirsizlənirdi. Atası öldükdə isə bir hiylə edib qardaşını aldatmağa qərar verdi. Bir axşam qardaşına yaxınlaşıb dedi:

 

- Qardaş, atamızın mirasını bölüşməyin zamanı gəldi. Sabah erkən durub gedək torpağı şumlayaq. Kim daha çox torpaq şumlayarsa, bütün miras ona çatacaq. Yalnız bir şərt var: səhər heç bir şey yeməməliyik.

 

Kiçik qardaş həmişə böyük qardaşa itaət edirdi, ona görə də onunla razılaşdı.

 

Səhər böyük qardaş lap tezdən oyandı. Arvadı ona səhər yeməyi hazırladı, doyunca yedi, sonra kiçik qardaşını oyatdı:

 

- Yaxşı, qalx. Gədək torpağı şumlamağa!

 

Onlar tarlaya getdilər və torpağı şumlamağa başladılar.

 

Böyük qardaş tox olduğundan sürətlə işləyirdi. Ac olan kiçik qardaş üçün isə onunla ayaqlaşmaq çətin idi.

 

Beləliklə, bütün miras böyüyün əlinə keçdi və kiçik qardaşa heç bir şey qalmadı.

 

Kiçik qardaş məcbur qalıb dağa getməli oldu. Bir mağarada yerləşdi. Taxta doğrayıb satdı və birtəhər çörəkpulu qazandı.

 

Bir gün odun yığmaq üçün meşəyə getdi. Birdən ağacın üstündə böyük bir quş yuvası gördü. Bir çubuq götürüb onu yıxmağa çalışdı. Yuvadan bir sağsağan uçdu və ona yalvararaq dedi:

 

- Yuvamı yıxma! Mükafat olaraq səni xəzinələr üçün Günəş dağına aparacam.

 

- Hansı xəzinələr? - kiçik qardaş təəccüblə ondan soruşdu.

 

“Günəş doğmazdan əvvəl bura gəl və özünlə kiçik bir çanta götür. O zaman sənə hansı xəzinələrin olduğunu göstərəcəm."

 

Ertəsi gün, sübh çağı kiçik qardaş özü ilə birlikdə kiçik bir çanta götürdü və sağsağanın arxasınca Günəş dağına tərəf getdi.

 

Dağın zirvəsinə qalxanda kiçik qardaş gözlərinə inanmadı: qarşısında qızıl, inci və müxtəlif qiymətli daşlar yatırdı. Çantasını xəzinələrlə doldurdu, sağsağana təşəkkür edib, evə qayıtdı.

 

Tezliklə o, mağaranı tərk etdi, özünə gözəl bir ev tikdi və bolluq içində yaşamağa başladı.

 

Böyük qardaş kiçik qardaşından necə zənginləşdiyinin yolunu öyrənib , onu qısqandı. Bir çubuq götürüb meşəyə qaçdı və sağsağanın yuvasını dağıtmağa başladı. Yenidən sağsağan yuvasından çıxdı və böyük qardaşa Günəş dağına aparacağına söz verdi.

 

"Bax, özünlə kiçik bir çanta götür!" - quş böyük qardaşa bərk-bərk tapşırdı.

 

Böyük qardaş öz-özünə belə bir çantanın onun üçün çox kiçik olacağını düşündü. Evə qayıtdı və arvadınaparçadan böyük bir çanta tikməsini söylədi.

 

Ertəsi gün, sübh çağı böyük qardaş sağsağanın arxası ilə Günəş dağına çıxdı. Qızıl, inci və qiymətli daşları görəndə dünyadakı hər şeyi unutdu və çantasını tez doldurmağa başladı. Ancaq çanta çox böyük idi və böyük qardaş onu o qədər doldurdu ki, günəşin ilk şüaları göydə görünməyə başladı.

 

- Gəl qaçaq, - sağsağan xəbərdarlıq etdi,- yoxsa günəş çıxıb bizi yandıracaq!

 

Ancaq böyük qardaş sözə qulaq asmadı- xəzinədən mümkün qədər çox götürmək istədi. Quş onu nə qədər tələsdirsə də, o, çantasına daha çox daş-qaş yığmağa çalışdı. 

 

Artıq Günəş doğmuşdur. Günəş, həris bir adamın onun dağına ağalıq etdiyini gördü və onu yandırıb külə çevirdi.

 

Yaşlı insanlar hər zaman bu cür söyləyirlər: Günəş heç vaxt kasıb insanı incitməyir, tam tərsinə, isidir və nə vaxtsa qızılından bir hissəcik ona verəcəkdir. Ancaq acgöz və zəngin adam hər şeyi yalnız özü üçün ələ keçirtmək istəsə, qəzəbli Günəş onu şüaları ilə yandıracaqdır.

05.03.2021