Meşədə, öz daxmasında tənha bir uzunqulaq yaşayırdı. O, çox tənha idi, çünki dostu yox idi. Bir gün tənha uzunqulaq çox darıxdı. O qədər darıxdı ki, oturub fikrə getdi və birdən bir səs eşitdi...

- Pi-pi, salam! 

Döşəmənin altından balaca bir siçan göründü.

- Mən siçanam. Sən darıxdığına görə gəlmişəm.

Uzunqulaq siçanı görüb çox sevindi və ona dost olmağı təklif etdi. Siçan razılaşdı. Onlar dost oldular.

Uzunqulaq yeni dostundan çox məmnun idi və meşədəki hər kəsə dedi: - Mənim də artıq bir dostum var!

- Bu dost kimdir belə? - qəzəbli ayı soruşdu. Zənnimcə kiçik bir şeydir, doğrudur?

Tənha uzunqulaq bir az düşünüb dedi:

- Xeyr, dostum böyük bir fildir.

Böyük fil? Əlbəttə, heç kim ona inanmadı. Bütün heyvanlar qısa müddətdə uzunqulağın evinin qarşısına toplandı. Onlar dedilər:

- Yaxşı, indi dostunu bizə göstər!

Uzunqulaq dostunun göbələk toplamağa getdiyini söyləmək istəyirdi ki, birdən siçan çölə çıxdı  və dedi:

- Uzunqulağın dostu mənəm.

- Ha-ha! - qonaqlar güldülər - Əgər böyük fil budursa, deməli uzunqulaq  yalançıdır.

Uzunqulaq əvvəlcə yalan danışdığına görə qızardı, lakin sonra gülümsəyərək dedi:

- İstər inanın, istərsə də inanmayın, mənim dostum – fildir, sadəcə sadə deyil, - Sehrlidir. Evimə sığışmaq üçün, indi kiçik birinə çevrilib. Xortumunu belə boruda gizlətməli oluruq.

- Həqiqətən bənzəyir, - hirsli ayı boruya baxaraq başını salladı. - Ancaq mən kiçik olmaq istəməzdim!

- O da kiçik olmaq istəmirdi, uzunqulaq dedi. - Ancaq məni çox sevdiyinə görə və həmişə mənimlə yaşamaq istədiyinə görə kiçilmişdir.

- Ah, - bütün heyvanlar ah çəkdi, - Necə də mehriban heyvandır!

Beləliklə, heyvanlar sağollaşıb öz evlərinə getdilər. 

O vaxtdan bəri meşədə heç kim kiçik olanları incitməyir. Hamı bir səslə deyir:

- Ən kiçiyi də böyük dost ola bilər. Ən böyük fildən belə böyük!