Bizim əcdadlarımız, əsasən, yabanı meyvələr, bitki kökləri və bitkilərin toxumu ilə qidalanırdılar. Ancaq bir qrup insanlar ancaq ov ovlamağı və balıq tutmağı öyrəndilər. Ov onların tək yem mənbəyi deyildi: onun köməyilə onlar paltar və alət hazırlamaq üçün heyvan sümüyü, dişlər və dəri əldə edirdilər. İbtidai insanlar otyeyən heyvanları-mamontları, vəhşi öküzləri, maralları, atları və s. ovlayırdılar.

Heyvanlar yem axtarışı ilə və ya soyuqdan qorunmaq üçün tez-tez yerlərini dəyişirdilər, insanlar da öz yemək ehtiyatlarını saxlamaq üçün onların ardınca hərəkət etməli olurdular. Ona görə də ibtidai insan qəbilələri vəhşi heyvan sürülərinin ardınca hərəkət edərək il ərzində bir neçə dəfə öz yaşayış yerlərini dəyişirdilər, yəni köçəri həyat tərzi sürürdülər.

Tarixin insanın yaranmasından (təxminən 2 milyon il əvvəl) başlamış, təxminən 10000 il bizim eradan əvvəl əkinçiliyin yaranmasına qədər olan uzun və ən az öyrənilmiş dövrü paleolit və ya daş dövrü adlanır.