Əyyub Türkay. Ağacları Qoruyaq
Emin əlində mismar,
Ağacları cızırdı.
Ağlına gələn sözü
Qabığına yazırdı.
Bir gün də atasının
Adın yazdı budağa.
Fikirləşdi, atası
Əhsən deyər "qoçağ"a.
Sevimli atasına
Göstərdi əl işini.
Sevinclə, gülə-gülə
Ağardırdı dişini.
Atası dedi: -oğlum,
Yaralama ağacı.
Axı anlamırsan ki,
Onlar da çəkir acı?
Yaralanmış ağacı
Qışda şaxta vuracaq.
Yayda isə istidən
Yanaraq quruyacaq.
