Şeirlər
Əyyub Türkay. Cəmilin yuxusu
Kitabları əzməyi,
Cəmil çox xoşlayırdı.
Əlinə keçən kimi,
Cırmağa başlayırdı.
Girdi bir gün kitablar,
Cəmilin yuxusuna.
Onlar səbəb oldular,
Uşağın qorxusuna.
Kitablar danışırdı,
Bir-birinin dilindən.
Əl atıb yapışdılar,
Oğlanın kəkilindən.
Hərəsi öz haqqını,
Tələb edirdi ondan.
Cəmil heyrətə gəldi,
Bu qorxulu oyundan.
O diksinib oyandı,
Kitabları axtardı.
Onları incitməyi
Birdəfəlik qurtardı.
