Nağıllar, hekayələr

Gennadiy Tseferov. Düşünmək lazımdır

İki yumurta hündür divanda uzanmışdı. Günəş onları qızdırırdı, külək isə bir yandan o biri yana çevirirdi. Sonra yumurtanın birindən cücə çıxdı.

 

"Sabahın xeyir!" cücə günəşə səsləndi.

 

Günəş ona gülümsədi.

 

Cəsur cücə o biri yumurtaya yaxınlaşdı və dimdiyi ilə onu vurmağa başladı.

 

- Ey, sən, çıx artıq!

 

"Bunu düşünməliyik!" deyə sərt bir səs eşidildi.

 

- Nəyi düşünmək lazımdır ki? - birinci cücə təəcübləndi. - Bax gör necə də yaxşı hava var!

 

- Nə olsun ki, - ikinci cavab verdi. - Hələ düşünmək lazımdır. De görüm baş bizə nə üçün lazımdır?

 

"Bilmirəm, bilmirəm" birinci cücə cavab verdi. - Yaxşısı budur gəl gəzək. 

 

Cücələr təpə, yol və yaşıl çəmən boyunca yeridilər. Gəzdilər, gəzdilər və birdən bir çörək qırıntısı gördülər.

 

- Bu nədir?! - birinci cücə qışqırdı.

 

- Düşünmək lazımdır! - ikinci cavab verdi.

 

- Düşünmək nəyə lazımdır ki? - birinci cücə qırıntını yedi, ikinci isə yeməksiz qaldı.

 

Cücələr yollarına davam etdilər: çəmənliyin, təpənin yanından keçdilər. Gur axan çaya yaxınlaşdılar. Birinci cücə geri çəkildi, sürətlə qaçdı və çayı müvəffəqiyyətlə atladı, ikinci cücə isə düşünməyə davam etdi və, nəhayət, çayın üstünə körpü düzəltdi, amma ondan da yıxıldı.

 

Görürsən, - cəsur qardaş dedi, - mənim kimi düşünməsən, hər şey yolunda olardı.

 

Beləliklə onlar dənizə açıldılar.

 

- Üzək, yoxsa necə? - birincisi dedi.

 

- Dayan, düşünməliyəm! Sahildə boş bir qutu görürsən?

 

"Bəli"- birinci cücə cavab verdi.

 

- Bu qutuya yarpaqdan bir yelkən bağlasaq, ecazkar bir gəmi əldə edəcəyik.

 

Cücələr bu cür edib beləcə üzdülər.

 

Cəsur qardaş banlamağa çalışdı və budağı əlində tutaraq havada yellədi. O, balinaları sığallamağa başladı və qəribə olsa da, balinalar hətta çox məmnun idilər. Daha əvvəl heç kim onları bu cür sığallamamışdı. Ancaq sonra ...

 

Soyuq külək əsdi. Xoşbəxt balinalar vidalaşaraq geri isti dənizə doğru üzdülər. Cücələrin yelkəni isə uçdu. Dalğalar onları soyuq adaya apardı.

 

Daha sonra böyük bir dalğa yüksəldi və onları sahilə atdı.

 

- Nə etməliyik?! - birinci cücə sahildə qışqırdı.

 

"Bu barədə düşünməliyik" - ikinci dedi.

 

- Çox soyuqdur və sən hələ də bir şey haqqında düşünmək istəyirsən. Sən sadəcə axmaqsan! - gileylənərək cəsur cücə qaçmağa başladı. O, bütün günü isinmək üçün ada boyunca yuxarı-aşağı qaçdı.

 

Bəs ikinci cücə? Düşünməyi sevən? O nə etdi?

 

Deyim nə etdi... Düşündü, düşündü  və qutudan  özünə bir ev düzəltdi. Sonra qutunun içində oturdu və pəncərədən baxmağa başladı. Bayırda hava soyuq idi, ağ tüklü qar dənələri havada uçuşurdu.

 

- Olar? - qapı döyüldü və birinci cücə içəri daxil oldu.

 

Dimdiyi soyuqdan titrəyirdi və iki ayağı olan qaradamı kimi görünürdü.

 

- Mən, - cəsur cücə kəkələyərək dedi və dama baxdı, - düşündüm ki ...

 

- Sən düşündün? - ikinci cücə təəccübləndi.

 

- Bəli, - birinci dedi, - axır ki düşündüm. Çöldə soyuqdur. Ev daha yaxşıdır. Sənə əhsən!

 

O vaxtdan bəri qardaşlar birlikdə yaşayırlar. Cəsur cücə başa düşdü ki, bəzən düşünmək də lazımdır.

 

Belə ki, baş bizə nə üçün lazımdır? Əminliklə deyə bilərik: "Tək banlamaq üçün deyil!"