Tərcümə edəni Mirmehdi Seyidzadə
 
Pişik tutub Bülbülü
Saxladı pəncəsində.
Dedi: – Ay canım, gözüm,
Məlahət var səsində.
Ən yaxşı oxuyanla
Bir sanır ellər səni.
Tərifləyir hər yerdə,
Hamı gözəl nəğməni.
Tülkü lələ deyir ki,
Səsindir elə incə
Çobanlar heyran olur
Nəğməni eşidincə.
Mən çox arzulayıram
Dinləyim səni bir az.
Əsib titrəmə belə,
Təşvişdən bir şey çıxmaz.
Qorxma, səni yemərəm
Bir nəğmə oxu mənə.
Buraxım uç, yenə get,
Yaşıl bağa, çəmənə.
Onu bil oxumaqda,
Əskik deyiləm səndən.
Tez-tez pəstdən oxuyub,
Mu-mu eləyirəm mən.
Zavallı Bülbülümün,
Gözləri qaralırdı,
Pişiyin pəncəsində
Güclü nəfəs alırdı.
Pişik dedi: - Nə oldu,
Oxu... azacıq oxu.
Bülbülüm oxumurdu,
Sarmışdı onu qorxu.
Yazıq civildəyirdi,
Pişiyin vəhməsindən.
Məstan dedi: - Meşələr,
Zövq alır bu səsindən.
Bununçün sanılırsan
Ən birinci xanəndə.
Mən ki heç bir məlahət,
Görmədim bu nəğməndə.
Balalarımdan belə
Eşitsəm bu təhər səs.
Qəlbimdə dinləməyə
Olmaz əsla bir həvəs.
Anladım oxumaqda,
Yox zərrəcə hünərin.
Boş, mənasız şeylərdir,
Nəğmələrin, sözlərin.
Görüm ətin necədir?..
Pişik bu sözü dedi,
Zavallı xanəndəni,
Dişinə çəkib yedi.
Sözün düzünü bilsən,
Pişiyin pəncəsində
Bir məlahət duyulmaz
Bülbülün də səsində.