Stəkan Nəlbəkinin üstünə çımxırdı:—Sən,
Məni zərrə qədər də sevmirsən, hə, sevmirsən!
Məni sındıracaqdır ürəyimin kədəri.
Hələ istəyirəm də sənin kimi bir əri!
—Qadan-balan canıma gəlsin — dedi Nəlbəki,
Açıq söylə görüm bir axı dərdin nədir ki?
Ağlamsındı Stəkan: — Bundan böyük dərd olar?
— Çaynikin də qulpu var, Fincanın da qulpu var...
Mən qulpsuzam!..
Nəlbəki çingildədi bir anda:
—A gözümün işığı, qulp olmaz Stəkanda!
—Olar! Dedim ki, olar. Aman, sancdı ürəyim!
Gözümdə qalacaqmış, sən demə, hər diləyim. ...
Nə edəydi Nəlbəki? O, fırlana-fırlana,
Bir qulp alıb gətirdi sevimli arvadına. …
Bu һadisə çevrilib kiçik bir dastan oldu,
Paxıllığın ucundan Stəkan Fincan oldu.
22.05.2019
