Mətanət Ulu Şirvanlı. Külək
...Qapı döyülür.
Tık... tık... tık...
– Kimdir? – balaca Tomka soruşur.
Tık... tık... tık...
– Kim var orda?
– Mən.
– Sən kimsən?
– Külək.
– Nə istəyirsən?
– Sizə qonaq gəlmək istəyirəm.
Tomka sevindi. Ura ..a..a ! Bizə qonaq gəldi, -deyərək, yüyürüb qapını açdı.
Amma kimsəni görmədi, pərt oldu və qapını örtüb otağına döndü.
Tık...tık...tık...yenidən qapı döyüldü.
– Kimdi?
– Mənəm, külək.
Tomka yenidən qapını açdı. Qapıda kimsə yox idi. Hirslə qapını çırpdı. Geri döndü. O anda qapı yenə döyüldü.
Tık... tık... tık...
Tomka cəld tərpəndi ki, qapını açıb, onu yaxalasın. Amma yenə heç kəs yox idi. Hirsindən çığırdı:
– Ey yaramaz külək, mənə niyə sataşırsan?
Bu zaman səs gəldi;
– Mən sənə sataşmıram. Mən sənin qarşında dayanmışam.
Tomka təəccüblə dedi:
– Axı səni görmürəm.
Külək:
– Amma mən səni görürəm. Sən çox qəşəng qızsan. Saçlarında ağ lentin də var.
Külək onun lentindən tutub dartdı. Lent yavaş-yavaş açılmağa başladı. Onun saçları üz-gözünə töküldü. Sonra güllü donunun ətəklərini sağa-sola oynatdı.
Daha sonra isə üzünə üfürərək Tomkanı sərinlətdi. Bu, Tomkanın xoşuna gəldi.
Tomka:
– Hə, indi səni demək olar ki, görürəm. Yaxşı, de görüm niyə gəlmisən?
– Səninlə dost olmağa. İcazə ver hərdən gəlim sizə və səninlə bax beləcə oynayım.
Külək Tomkanı sehrləmişdi sanki, odur ki, dedi:
– Nə vaxt istəsən gələ bilərsən, ey mənim təzə dostum.
Külək sevindi. Onun üzündən öpdü və dedi:
– İndi isə get yat, dostum, artıq gecdir.
Tomka:
– Sağ ol! – deyib, qapını örtmək istədi.
Amma külək qoymadı. Sən get yat. Qapını mən örtəcəyəm.
Tomka təzə dostundan ayrılıb, məmnun halda geri döndü. Külək verdiyi sözü yerinə yetirdi. Cırıltılı səslə qapını örtüb getdi.
18.02.2022