Əyyub Məmmədov. Günayın səhvi
Bir payız səhərində,
Günay durdu yuxudan.
Şimşəyin bərk səsindən
Gözün qırpdı qorxudan.
Baxdı pəncərəsindən,
Gördü küləkdir yaman.
Dedi dərsə getməyə,
Soyuq verərmi aman?
Anası qulaq asıb,
Bəhanəni anladı.
Qucaqlayıb qızını,
Bir balaca danladı.
Söylədi qızcığaza
Boran-çovğun olsa da,
Məktəbi heçə sayıb,
Dərsi verməzlər bada.
Günay səhvin anladı,
Keçdi əsas mətləbə.
Çantasını götürüb,
Yola düşdü məktəbə.
