Mirzə Ələkbər Sabir. “Cütcü”
Çıxdı günəş, doldu cəhan nur ilə,
Cütcü sürür tarlada cüt şur ilə.
Atlar, öküzlər kotana güc verir,
Gah yürüyür, gah yıxılır, gah durur.
Cütcü batıb qan-tərə, yer şumlayır,
Şumladığı tarlasını tumlayır.
Olsa da artıq nə qədər zəhməti -
İşləməyə var o qədər qeyrəti.
Çünki bilir rahət əziyyətdədir,
Şad yaşamaq səydə, qeyrətdədir.
İndi əgərçi ona zəhmət olar,
Qışda əyali, özü rahət bular:
Cəm edəcək tarlasının hasilin,
Bəsləyəcək ailəsin, həm elin.