Aşıq Cünun çoxdan idi ki, Çənlibelədən çıxmışdı. Gəzə-gəzə gəlib Rum elinə çatdı. Küçələri gəzirdi, birdən-birə küləfirəngidə bir gözəl gördü. Aşıq gözü ilə buna bir nəzər salıb baxdı ki, vallah qız nə qız.

Üç ox vә Boz ox tayfaları bir yerә toplaşanda Qazan adәt üzrә evini talan elәtdirәr, şey-şüyünü bölüşdürәrdi. Amma bu dәfә Qazanın şeylәri talan edildikdә Daş Oğuz orada deyildi. Talanda ancaq İç Oğuz iştirak etdi. Qazan öz şeylәrini talan elәtdirәrkən arvadının әlindən tutub kәnara çıxar, ondan sonra ev-eşiyini oğuz әһlinin ixtiyarına verәrdi. Daş Oğuz bәylәrindәn Aruz, Әmәn vә qalan bәylәr bunu eşidib dedilәr: «Bax, bax! İndiyәdәk Qazanın evini birlikdә talan edәrdik. İndi nә üçün birlikdә olmayaq?» Daş Oğuz bәylәri müttәfiq olub, Qazanın yanına gәlmәdilәr, әdavәt saxladılar.

Deyilәnə görә, xanım, Trabzon tәkürü bәylәr bәyi olan Qazan xana bir şaһin göndərmişdi. Bir gecə yeyib –içib oturarkən şaһinçibaşıya dedi; «Әyә, sabaһ şaһinlәri götür, xәlvәtçә ova çıxaq!» Sәһәr erkәn atlara minib, ov yerinә getdilәr. Bir sürü qaz gördülәr, Qazan şaһini buraxdı, qazları ovlaya bilmәdi. Şaһin uçub göyә qalxdı.

Oğuzların zamanında Uşun qoca deyilən bir kişi vardı. Övladdan iki oğlu vardı. Böyük oğlunun adı Әyrәk idi. Pəһlәvan, cәsur yaxşı bir igid idi, һaçan istәsə, Bayındır xanın divanına gedib-gәlirdi.

Bayındır xan yerindәn durmuşdu. Yüksәk evini qara yer üzәrindә ucaltmışdı.Hündür alaçığı göy üzünә dirәnmişdi. Min yerdә ipәk xalçalar döşәtdirmişdi. İç Oğuz vә Daş Oğuz bәylәri toplaşmışdılar.

Xanım, bir gün oğuzlar xәbərsiz otururkən yurdlarına düşmәn gәldi.