İlan və tülkü bir gün dost oldular. Günlərin birində ilan tülküyə dedi:

- Gəl dünyanı gəzək.

Tülkü razılaşdı və onlar yola düşdülər. Gecə getdilər, gündüz getdilər, nəhayət dəniz sahilinə gəlib çatdılar.

- İndi biz nə edək? – deyə ilan soruşdu. – Axı mən üzməyi bacarmıram. Biz o biri sahilə necə çıxa bilərik?

- Gəl sən mənim belimə min, - deyə tülkü cavab verdi.

Tülküyə çətin olsa da, o biruzə verməyib üzməyə davam edirdi. Birdən dənizin ortasında ilan tülkünün boynunu sıxıb onu boğmağa başladı. Tülkü bunu görüb, dedi:

- Mənim canım bədənimdən çıxmaqdadır, mən sənin gözlərinə baxmadan ölməkdən qorxuram. İmkan ver, son dəfə sənə baxım.

- Yaxşı, - deyə ilan razılığını bildirdi və başını irəli uzatdı.

Tülküyə elə bu lazım idi. O ilanın başından yapışdı və onu gəmirdi. İşini gördükdən sonra, ilanı sahilə atıb dedi:

- Mən dostda düzlüyü xoşlayıram, əyriliyi yox!