Fikrət Qoca. Bala kirpi
Bir zamanlar,
Yer üzündә,
Bizim Şirvan
Küdrüsündә—
Bir әrköyün
Kirpi vardı,
Min cür oyun
Çıxarardı.
Bir gün
Soraq-soraqilәn
Gәlmişdi
Kür qırağına
Bala kirpi;
Gördü körpü
Gözә dәymir,
Dedi:
—Görüm
Nәdir bu
Kür.
Niyә dәli,
Niyә kürdür?»
O taydaydı
Hәlә bәrә,
Elә-belә
Düşdü
Kürә.
Dәli Kürün
Bәrk acığı.
Tutdu ona.
İstәdi ki,
Çәkib sala
—Burulğana.
«Batıram ha!
Ay һaray,a!»
Xәbәr çatdı
Balıqlara. «Vay, Kür һara,
Kirpi һara!»
Harayına
Tez çatdılar.
Boz kirpini
Burulğandan
Çıxartdılar.
Yuyulmuşdu
Tozu, kiri
Yuyulmuşdu
Bala kirpi.
Ufuldadı,
İnildәdi.
Balıqlara
Belә dedi:
Yoldan qaçın,
Üzәcәyәm.
Mәn batırdım
Yoxsa, bәyәm?!»
Gülmәk tutdu
Balıqları.
«Boğulmuşdun
Dinmә. barı,
Bala kirpi!
Dinmә, kiri,
Qayıt geri,
Gözlә bәrә,
Gәlsin bәri.
Lap arxayın,
Adla çayı!»