Günəş yer üzərində yüksələrək dinc şəhərə işıq saçır, sanki ona xeyir-dua verirdi. Səhər yeməyindən sonra Polli xala bütün ailəni ibadətə topladı; bu ibadət möhkəm bünövrə üzərində qurulmuş Tövrat dualarından başlanır, sonra isə xüsusi əlavələrdən ibarət duru sementlə bərkidilirdi.

Tom eyni zamanda həm yataq otağı, həm qonaq otağı, həm yemək otağı, həm də kitabxananı əvəz edən çox səliqəli bir otağın pəncərəsi qabağında oturmuş Polli xalanın yanına gəldi. Mülayim yay havası, sakitlik, çiçəklərin gözəl qoxusu və adama layla çalan anların vızıltısı ona öz təsirini göstərmişdi, xala əlində hörmə olduğu halda mürgüləyirdi, çünki evdə pişikdən başqa danışmağa bir kəs yox idi, o da ki, xalanın dizi üstündə şirin yuxuya getmişdi. Eynəyini ehtiyat üçün alnından yuxarıya qaldırmışdı. O, elə güman edirdi ki, Tom çoxdan qaçmışdır, ona görə də indi Tom heç bir şeydən çəkinmədən onun yanına gəldikdə xala təəccübləndi.

Şənbə gününün səhəri gəlib çatdı, yay gününün təmiz havasında hər şey parpar parıldayır, həyat qaynayırdı. Hər bir kəsin qəlbində musiqi səslənirdi, əgər bu qəlb gəncdirsə, mahnı öz-özünə axırdı. Hər bir kəsin sifətində sevinc, yerişində bahar duyulurdu. Ağ akasiya çiçəklənmiş, onun xoş ətri havanı bürümüşdü. Hər tərəfdən görünən yamyaşıl Kardif dağı uzaqdan insanlara dinclik və rahatlıq vəd edən gözəl, cazibədar bir diyarı andırırdı.

Haqqında danışacağım yumşaq gəlincik uzaqdan gəlmişdi. Haradan, heç özü də bilmirdi. Bircə onu bilirdi ki, lap uzaqdan gəlib. Çünki onları təyyarəyə yükləyəndə minlərlə gəlinciyin içindən yalnız o, çəhrayı xalça saçaqlarına bənzəyən saçlarla dolu başını çıxardıb ətrafa baxa bilmişdi. O saat da soyuqdan tir-tir əsmişdi:  

Biri var idi, biri yox idi, bir qoca var idi. Bu qocanın adına Maһir baba deyərdilər.  

Biri varmış, biri yoxmuş, bir kasıb kəndli varmış. Onun bir parça torpağı varmış. Gecə-gündüz dinclik bilmədən kəndli bu torpaqda çalışarmış.