Mark Tven . Tom Soyyerin Macəraları. XXIII fəsil
Nəhayət, ölü şəhərcikdə bir gün canlanma əmələ gəldi, adamlar bir-birinə dəydi: həkimi öldürən adamın mühakiməsi başlanmışdı. Şəhərdə hamının sözü-söhbəti ancaq bu haqda idi. Tom bu söhbətlərdən heç cürə yaxa qurtara bilmirdi. Qətl haqqındakı hər bir söz onun qəlbini dondurur, vicdanı təmiz olmadığına və qorxduğuna görə elə bilirdi ki, bu sözləri qəsdən, onu yoxlamaq üçün deyirlər. O, başa düşürdü ki, həkimin öldürülməsində onun xəbərdar olduğundan şübhələnməyə heç bir əsas yoxdur, bununla belə, həmin danışıqları eşitdikdə ürəyi sakit ola bilmirdi. Bədəninə üşütmə gəlirdi. O, Heki çəkib xəlvət bir yerə apardı ki, onunla sərbəst danışa bilsin. Heç olmasa bir-iki kəlmə danışıb ürəyini boşaltsa, özü kimi əzaba düçar olan bir adamla dərdini bölüşsə vəziyyəti bir qədər yüngülləşərdi. Bundan başqa, o yoxlamaq istəyirdi ki, görsün Hek ağzından söz-zad qaçırmayıb ki.