Bir zamanlar, yaşıl çöldə Kiçik Tırtıl və Cırcırama yaşayırdı. Hər gün mahnıların müşayiəti ilə birlikdə oynayır, rəqs edir, əylənirdilər. 

Bir neçə dəqiqədən sonra bu xəbər şəhərin hər tərəfinə yayıldı, onlarca adamlarla dolu qayıq Mak-Duqla mağarasına tərəf yollandı. Onların ardınca da sərnişinlərlə dolu kiçik gəmi yola düşdü. Tom Soyyer hakim Tetçer ilə bir qayıqda oturmuşdu.  

Çərşənbə axşamı idi. Artıq hava yavaş-yavaş qaralırdı. Sent-Pitersburq şəhərciyi hələ də itmiş uşaqlar üçün göz yaşı axıdırdı. Onları tapa bilməmişdilər. Kilsədə hamı onlar üçün dua edirdi. Çoxları, uşaqlar tapılsın deyə evdə də Allaha ürəkdən dua edirdi. Lakin hələ də mağaradan yaxşı bir xəbər yox idi. Şəhər əhlinin çoxu axtarışdan əl çəkərək öz adi işlərinə qayıtmışdı, onların zənnincə, uşaqları axtarmaq artıq əbəsdi. Missis Tetçer bərk xəstə idi, elə hey sayıqlayırdı. Deyilənə görə, o öz qızını neçə çağırdığını, başını balıncdan qaldırıb uzun-uzadı qulaq asdığını, sonra isə yenə də başını yerə qoyub inildədiyini eşitdikdə adamın ürəyi parçalanır.   

İndi Tom ilə Bekkidən danışaq, görək onların gəzintisi necə keçdi.  

Bazar günü səhər, hava işıqlaşmağa başlayan kimi, Hek alaqaranlıqda dağı dırmanıb qoca vallislinin qapısını yavaşca döydü. Evin bütün sakinləri yatmışdı, lakin keçən gecənin həyəcanı onların yuxusunu narahat etmişdi. Pəncərədən səsləndilər:   

Аzər аtа-аnаsının bir dənəsi оlduğundаn çох ərköyün böyümüşdü. О, еvdə һər şеyə qаrışаr, şıltаqlıq еdib tеz- tеz аğlаrdı. Аnаsı pаltаr yuyаndа əlini sаbunlu suyа sаlаr, ət döyməyə çаlışаr və bəzən də əlinə qаşıq аlıb хörək qаzаnını qаrışdırаrdı.