Son əlavə olunanlar

Nağıllar, hekayələr

Cəvahir Tanrıverdi. Aytacın arzusu

Hələ təzəcə dörd yaşı tamam olmuşdu Aytacın. Onu hər zaman kəpənəklərin gözəlliyi valeh edirdi. O, kəpənəkləri dünyanın ən gözəl canlısı hesab edirdi. Hətta kəpənəklərin gözəlliyinə o qədər valeh olurdu ki, - “Aytac, sən böyüyəndə kim olmaq istəyirsən?”,- sualına da – “kəpənək olmaq istəyirəm”, - cavabını verirdi. O, qardaşının köməyi ilə bağda, bağçada çiçəklərin üzərinə qonmuş kəpənəklərdən ən azı birini tutub evə gətirər və onu, anasının narazılığına baxmayaraq, bir ağzı bağlı qabda saxlayardı. Lakin səhər açılanda onu ya halsız, ya da ölmüş halda görərdi. Aytac bu hala nə qədər məyus olsa da, vərdişindən əl çəkmirdi.  

Mark Tven. Heklberri Finnin macəraları. XXXIV fəsil

Biz söhbətdən əl çəkib düşünməyə başladıq. Birdən Tom dedi:  

Mark Tven. Heklberri Finnin macəraları. XXXIII fəsil

Mən kiçik bir araba ilə şəhərə yollandım; gəlib yolun yarısına çatanda gördüm kim isə mənə tərəf gəlir; baxıb gördüm ki, doğnıdan da Tom Soyycrdir! Mən dayanıb onun yaxınlaşmasını gözlədim. O gəlib mənə çatdıqda: "Dayan" deyə qışqırdım. O dayandı, ağzını açıb eləcə də durdu, sonra elə bil ki, boğazı quruyubmuş kimi iki-üç dəfə udqundu və nəhayət dedi: 

Rəşid Bəy Əfəndiyev. Alma ağacının əhvalı

Meşәdә zorba bir cır alma ağacı bitmiş idi. Payız fәslindә bu ağacdan bir alma düşüb yerdә qalmış idi. Qurd-quş bu almanı dimdiklәyib һәm özünü vә һәm toxumunu yemiş idilәr. Alma toxumundan bir dәnәsi sıçrayıb yerin cadarına düşmüş vә orada qalmış idi. Qış ötdü, yaz açılan zaman günün һәrarәti yerә tәsir elәmәyә başladı, bu toxum da o vaxt göyәrmәyә başladı; torpağın içinә sarı kök atdı, һavaya iki yarpaq açıb baş çıxartdı.  

Rəşid Bəy Əfəndiyev. Uşaqların meşədəki əhvalatı

Bir neçә uşaq-qardaş vә bacı baһar fәsli mәktәbә gedirdilәr. Yol getdikcә, isti vә toz bunları incidirdi. Meşәnin sәrin vә gözәl һavası xoşlarına gәldi,-dedilәr ki, ey uşaqlar, gәlin kefimizi arayaq; bax, gör nә gözәl quş sәdası gәlir vә nә qәribә siçovullar atılıb-düşürlәr, gedәk meşәdә oynayaq.  

Nurlana İşıq. Şlyapalı dayanacaq

Günlərin bir günü, ayların şən ayı, illərin xoş ili, həftənin ilk səhəri İşığın nənəsi yuxudan ayılıb gördü ki, masanın üstündə yaşıl almalarla dolu meyvə qabına söykədilmiş bir məktub var. Nənə ipək şalını çiyninə salıb, eynəyini gözünə taxıb taxdı və məktubu oxumağa başladı...