Bir dəvə çöldə otlayırdı. Yarpaqlanmış tikan koluna yaxınlaşıb, istədi yarpaqlarını yesin. Ağzını kola tərəf  uzadanda gördü ki, onun içində bir ilan qıvrılıb yatıb. Dəvə tamah dişini ondan çəkib geri qayıtdı.  

Həmin axşam Tomla Hek möhkəm hazırlaşmışdılar. Saat doqquza qədər mehmanxananın ətrafında dolaşdılar; onlardan biri mehmanxananın qapısını, o biri isə uzaqda dayanıb dalanı güdürdü. Dalana girib-çıxan yox idi, mehmanxanaya girənlərin içərisində də ispaniyalıya oxşayan bir adam görmədilər. Gecə havanın işıq olacağı gözlənilirdi. Tom evlərinə getdi və gedərkən Hekə tapşırdı ki, çox qaranlıq olsa gəlib miyoldasın, onda Tom pəncərədən sivişib çıxar, birlikdə açarları yoxlamağa gedərlər. Ancaq hava işıq oldu, Hek gecə saat on ikiyə qədər qarovul çəkdikdən sonra boş şəkər çəlləyinə girib yatdı.  

Biri vardı, biri yoxdu. Bir dənə ağıllı kirpi ilə hiyləgər bir tülkü var idi. Kirpi ilə tülkü bir-birilərilə dost idilər və uzun illərdi birlikdə yaşayırdılar. Onlar hər gün Kösə Akayın hininə girib, onun bir toyuğunu oğurlayıb qarınlarını doyururdular.   

O günün hadisələri Toma yuxuda da əzab verirdi. Dörd dəfə o, əlini xəzinəyə uzatdı, dördündə də xəzinə sanki əriyərək yox oldu. 

Səhərisi gün günortaya yaxın uşaqlar qurumuş ağacın yanına qayıtdılar, onlar gizlətdikləri beli, külüngü götürməli idilər. Tom, özünü cinlər dolaşan xaraba evə tez salmağa tələsirdi. O qədər könlü olmasa da, Hek də oraya can atırdı. O birdən soruşdu:   

Reyһan nәnәnin evindә biçinin birinci gününü һәr il bayram kimi qarşılardılar.