Yağış ara vermədən yağırdı. Ballıca gördü ki, üç çaqqal bir çəpişi bəyirdə-bəyirdə harasa aparır. Çəpiş qabaq ayaqlarını yerə dörоyərək geri dartınırdı. 

Bir dəfə mən qayalara gəzməyə çıxmışdım. Mən əzilib parçalanmış, eybəcər və qorxunc hala düşmüş qayalara baxaraq, onları bu şəkilə gətirən qüvvənin sirri haqqında düşünürdüm; gör dənizdə nə böyük qüvvə var ki, belə sərt daşları bu kökə sala bilmişdir.

Ana pişik evdə deyildi. Mavi bantlı balaca pişik balası evdə tək başına idi. O, darıxdığından özü üçün oyun təşkil etdi - hər şeyi səpələyib ətrafa dağıtdı.

Elə ki Ballıca yuvadan çıхdı, günəşin işıqından gözləri qamaşdı. Gözlərini оvuşdurub ətrafına baхdı. Dünya nə gözəl imiş! Göllər, çiçəklər, quşlar, tоrpaqlar gözəldir!

Payız idi. Soyuq havanın yaxınlaşdığını hiss edən qaranquşlar artıq yuvalarını tərk etmişdilər. Balaca oğlan damlarının altındakı tərk edilmiş qaranquş yuvasını dağıtmaq istədi.

Bir gün Sultan Hüseynin vəzirlərindən biri dedi: