Ceyranın balası təzəcə anadan olmuşdu. Elə gözəl idi ki. O, südəmər balasını meşənin lap dərinliklərində gizlətmiş, yuvasını sıx kolluq arasında elə düzəltmişdi ki, quş da görə bilməzdi. Vəhşi heyvanların xislətindən çox qorxurdu ana ceyran. O, tez -tez meşədəki ətirli otları yeməyə gedirdi ki, balası üçün süd hazırlasın. Hər dəfə gedəndə çox həyəcanlanırdı. Axı ətraf vəhşi heyvanlarla dolu idi. Tez-tez qaçıb yuvasına baxar, körpə balasının mışıl-mışıl yatmağına doyunca baxar, yenidən ot yeməyə gedərdi.

Elat gələn il  məktəbə gedəcək. Elə mehriban, ağıllı uşaqdır ki... 

Günlərin bir günü səhər Qoca Su Siçanı başını yuvasından çıxartdı.  Onun xırda kinli gözləri, qısa tikanlı bığları vardı və quyruğu bir qədər qara rezinə bənzəyirdi. Gölməçənin içində sarıbülbülə bənzəyən balaca ördək balaları üzməyə çalışırdılar; Ana Ördək isə təmiz ağ rəngdə idi, qırmızı ayaqları vardı və balalarına suya necə baş vurmağı öyrətməyə çalışırdı.

Bir ölkədə kral və kraliça yaşayırdı. Kral bütün kişilərin ən hünərlisi, kraliça isə bütün qadınların ən gözəli idi. Kral idarədə qulluq eləyib maaş alırdı. Kraliça kənddəndi, atası kənd həkimi idi.

Günəşli bir yaz səhəri idi. Balaca Ayaz yenicə yuxudan oyanmışdı. 

Аsyа quşlаrı çох sеvirdi. О, çох vахt pəncərənin qаbаğındа оturub һəyətdəki аğаclаrа, bаlkоnun dirəklərinə qоnub cikkildəyən sərçələrə tаmаşа еdərdi.