Аsyа quşlаrı çох sеvirdi. О, çох vахt pəncərənin qаbаğındа оturub һəyətdəki аğаclаrа, bаlkоnun dirəklərinə qоnub cikkildəyən sərçələrə tаmаşа еdərdi.

Bir zamanlar naməlum bir meşədə səkkiz sevimli dovşan qardaş yaşayırdı. Bütün dovşanlar bir-birlərinə çox bağlı idilər və birlikdə əylənməyi və oynamağı sevirdilər. Günlərini meşədə qaçaraq, tullanmaqla keçirirdilər.

Polkovnik Qrencerford əsl centlmenlərdə olan bütün xüsusiyyətlərə malik idi. O, necə deyərlər, başdan-ayağa əsl centlmen idi, bütün ailəsi də özü kimi xeyirxah və nəcib idi. Onun, necə deyərlər, əsil-nəcabətli, yaxşı cinsdən çıxan adam olduğunu üzündən görmək olurdu, bu isə at üçün əsas olduğu kimi, adam üçün da əsas şərtdir; mən bunu dul qadın Duqlasdan eşitmişdim, o isə bizim şəhərdə birinci əsilzadə idi və bu barədə heç kəs mübahisə belə etmirdi; hətta, cins həyət itindən də pis olan atam da həmişə belə deyərdi. 

Bir dəqiqəyəyən keçdi, kim isə pəncərədən boylanmadan qışqırdı:   

Deyirlər ki, qədimdə bir padşah var imiş. Həmin padşahın gözünün ağı-qarası, ciyərparası Bahar adlı bir qızı var imiş. Nə gözəllikdə, nə də ağılda onunla bəhsə girməyə heç kim cəsarət etməzmiş. Hökmdarın sarayına bir-birindən hörmətli, bir-birindən dövlətli elçilər gəlir.

Biri var imiş, biri yox imiş.