Bakıya xaricdən yeni sirk truppası gəlmişdi: dünyanın müxtəlif ölkələrindən cürbəcür heyvanlar həm qatarla, həm də gəmi ilə uzun müddət səyahət edib Şərqin küləkli şəhərinə təşrif buyurmuşdular. Bu səfərdə hamı iştirak edirdi; ta xortumludan tutmuş birhörgüclü, ikihörgüclüyə qədər. Ayçilin valideynləri də bayramqabağı həvəsləndilər, sirkə bilet aldılar. Yeni il ərəfəsiydi, sirkin qabağında uşaqlar və onların həyəcanlı valideynləri teatrın qapısının açılmağını gözləyirdilər. İnsanlar bir az tez gəlmişdilər ki, yolda tıxaca düşüb tamaşaya gecikməsinlər. Nəhayət, ağ əlcəklər taxmış xüsusi formalı şəxs təbəssümlə böyük qapıları açdı.

Əqrəb çayı keçmək istəyirdi.  

Biri vardı, biri yoxdu. Səma adında balaca bir qız vardı. O, lap kiçik yaşlarından ata-anasını Qarabağ müharibəsində itirmişdi. Buna görə də nənəsinin himayəsində yaşayırdı. Sənəm nənə doğma yurd, övlad itkisindən dərd içində idi. Getdikcə bu dərd qəriblikdə onun belini bükürdü. Sənəm nənəni bu həsrət daha da qocaltdı. Bir gün o da dünyasını dəyişdi. Səma lap yalqız qaldı. Hönkür-hönkür ağlamağa başladı. Bunu görən külək hay-harayla qızın yanına gəldi. Sakitləşib mehribanlıqla ondan soruşdu:  

Heyvanlar əvvəllər indiki kimi olmayıblar. 

Anası deyir Totuşun ağzında cəmi 12 dişi var. Totuş isə hər gün dişlərini fırçalayır. Böyük qardaşından öyrənib. Özü də gündə iki dəfə fırçalayır.

Tanya doqquz yaşlı, qəşəng, amma yaşına görə çox ciddi qızdır.