Bir padşahın oğlu atasından əl çəkmədən tələb eləyir ki, mən də padşah olmaq istəyirəm. Atası nə qədər öyüd-nəsihət eləyir ki, oğul, bir ölkədə iki padşah olmaz, mən öləndən sonra yerimə keçərsən. Oğul, əl çəkmir ki, çəkmir. Bu mübahisəni kəsmək üçün Bəhlula müraciət edirlər ki, bu işə bir əncam çəksin.

Günlərin birində xəlifə zarafat məqsədilə Bəhlula kələk gəlmək istəyir. Odur ki, deyir:  

Günlərin birində Bəhlulu padşahın düzəltdiyi toy məclisinə çağırırlar. Vəzir gəlib Bəhlula deyir: padşah dedi ki, gələndə özü ilə ağıllı bir adam gətirsin. Bəhlul yaxınlıqdakı qəbiristanlğa gedib iki ölü kəlləsi çıxardır. Gətirib kəllələrin ikisinin də qulaqlarına torpaq doldurur. Torpağı birinci kəllənin qulağından tökən kimi, o biri qulağından eşiyə tökülür. O biri kəllənin qulağına torpaq tökəndə içəridə qalır və yerə tökülmür. Bəhlul ikinci kəlləni götürüb məclisə gəlir. Padşah adamları onu dəli bilib, döyüb qovmaq istəyirlər. Padşah icazə verməyib deyir:  

Bəhlul Danəndə ovçu deyildi. Lakin bir dəfə o, ovçuluğuna dostlarına göstərmək üçün ova gedir. Bir qarğa vurub evə qayıdır. Yolda dostlarına göstərib deyir:  

Bəhlul özünü dəliliyə vurub bir qamış ata minmiş, küçələrdə o tərəf bu tərəfə qaçıb özünü divanə kimi göstərirdi. Günlərin bir günü xəlifə vəzirini yanına çağırıb dedi:

İki qardaş atalarından qalan yeddi otaq və pal-paltarı bölüşdürmək üstündə dava eləyirdi.