Mollanın həyətində bir əncir ağacı var imiş. Günlərin birində ağac çox gözəl bar verir. Molla fikirləşir ki, əncirdən padşaha nübar aparsın.  

Günlərin birində iki nəfər gəlib Bəhluldan xahiş edirlər ki, atamız rəhmətə gedib, amma kənddə molla yoxdur, bəlkə, sən cənazənin üstə Quran oxuyasan. Bəhlul əvvəlcə bu təklifdən boyun qaçırır. Kişilər əl çəkmirlər. Zorla Bəhlulu yola gətirirlər. Lakin o deyir:

Günlərin birində saray adamları xəlifəyə deyirlər ki, necə olsa da, Bəhlul sənin rəiyyətindir. Heç nə ilə məşğul olmur, təlxəklik edir, başı bir işə qarışsa, bəlkə ağıllana. Çağır ona nəsihət elə, bir az da puldan-paradan ver, qoy varlansın, dərdi-qəmi azalsın. Padşah onlara nə qədər dedisə ki, Bəhlul sözümə baxmayacaq, heç kim inanmadı. Axırda padşah onların yanında evin bir küncünə qızıl tökdürdü, o biri küncündə isə manqalda kabab bişirməyi əmr etdi. Bu tərəfdən də Bəhlulun dalınca adam göndərib onu çağırtdırdı. Bəhlul içəri girən kimi xəlifə öyüd-nəsihətə başladı:  

Bir padşahın oğlu atasından əl çəkmədən tələb eləyir ki, mən də padşah olmaq istəyirəm. Atası nə qədər öyüd-nəsihət eləyir ki, oğul, bir ölkədə iki padşah olmaz, mən öləndən sonra yerimə keçərsən. Oğul, əl çəkmir ki, çəkmir. Bu mübahisəni kəsmək üçün Bəhlula müraciət edirlər ki, bu işə bir əncam çəksin.

Günlərin birində xəlifə zarafat məqsədilə Bəhlula kələk gəlmək istəyir. Odur ki, deyir:  

Günlərin birində Bəhlulu padşahın düzəltdiyi toy məclisinə çağırırlar. Vəzir gəlib Bəhlula deyir: padşah dedi ki, gələndə özü ilə ağıllı bir adam gətirsin. Bəhlul yaxınlıqdakı qəbiristanlğa gedib iki ölü kəlləsi çıxardır. Gətirib kəllələrin ikisinin də qulaqlarına torpaq doldurur. Torpağı birinci kəllənin qulağından tökən kimi, o biri qulağından eşiyə tökülür. O biri kəllənin qulağına torpaq tökəndə içəridə qalır və yerə tökülmür. Bəhlul ikinci kəlləni götürüb məclisə gəlir. Padşah adamları onu dəli bilib, döyüb qovmaq istəyirlər. Padşah icazə verməyib deyir: