Bir kəmsavad molla məscidin qabağına xeyli adam yığıb, onlara moizə oxuyurdu. Özü də bir tirin üstünə bir taxta uzatmışdı. Taxtanın bir ucunu ağartmış, o biri ucunu qaraltmışdı. 

Qoca bir balıqçı dəryanın kənarında tor atıb balıq tuturmuş. Bu zaman vəzir səyahətdən qayıdırmış. O, qocanı görüb deyir:  

Bir padşah saray qonaqlığına Bəhlulu da çağırıbmış. Məclisin şən keçməsi üçün padşah deyir:  

Bir gün Bəhlulun qardaşı ona deyir:

Bəhlul Danəndə yol ilə gedirmiş, görür ki, onun tanıdığı bir adam qılıncını siyirib bir kəndlini öldürdü, özü də qaçıb getdi. Bəhlulu fikir götürür ki, ay aman, bu binəvanın günahı nə imiş ki, onu öldürdülər? İndi baxacağam, görüm dünyada haqq-ədalət varmı? Varsa, adam öldürəni tapıb cəza verəcəklər, yoxsa, onda bu bədbəxtin qanı batacaq, haqsızlıq qalib gələcək.   

Molla şəhərə gəldiyi günlərin birində gəzərkən çox böyük və gözəl bir bina görür. Bina Mollanın o qədər xoşuna gəlir ki, bir neçə dəqiqə durub heyran-heyran tamaşa eləyir. Sən demə, bu bina şəhərin darğasının eviymiş. Mollanın belə diqqətlə evə baxdığını görüb, qoltuqlarının altı şişir. Onu dolamaq məqsədilə yanaşıb soruşur: