İlk əkinçilər oturaq həyat tərzi keçirdiyi, yəni daima bir yerdə yaşadıqları üçün onlara daimi möhkəm yaşayış yeri lazım idi. Evlərin tikintisi üçün onlar əl altında olan təbii materiallardan istifadə edirdilər: ağac gövdələri, qamış, palma ağacının yarpaqları, ya da daş, gil və hətta heyvan dərilərindən istifadə edirdilər. Mesopotamiyada, Misirdə və bir neçə başqa yerlərdə gil kərpiclərdən tikirdilər. əvvəllər kərpicləri günün altında qurudurdular, sonralar isə onları möhkəm olmaq üçün sobada bişirirdilər.   

Bizim uzaq əcdadlarımızın necə olmağını təyin etmək üçün alimlər qazıntıdan əldə edilmiş qalıqları-zaman keçdikcə daşlaşmış sümük və başqa üzvi qalıqları öyrənirlər. 

Bizim əcdadlarımız, əsasən, yabanı meyvələr, bitki kökləri və bitkilərin toxumu ilə qidalanırdılar. Ancaq bir qrup insanlar ancaq ov ovlamağı və balıq tutmağı öyrəndilər. Ov onların tək yem mənbəyi deyildi: onun köməyilə onlar paltar və alət hazırlamaq üçün heyvan sümüyü, dişlər və dəri əldə edirdilər. İbtidai insanlar otyeyən heyvanları-mamontları, vəhşi öküzləri, maralları, atları və s. ovlayırdılar.

“Səs səddi” termini təyyarə bəlli bir sürətlə uçarkən yaranan şəraiti dəqiq təsvir etmir. Güman etmək olar ki, guya təyyarə səs sürətinə çatanda “səddə” bənzər nəsə yaranır, amma bu qətiyyən belə deyil.  

Lüsi-alimlərin qazıntılar zamanı sümükləri aşkar edilmiş avstralopitekə verdikləri addır. İbtidai insanların qalıqlarını paleontoloqlar və arxeoloqlar öyrənirlər. Onların tədqiqatları insanabənzər varlıqların müasir insanlara çevrilməsi tarixini aydınlaşdırmağa kömək edir. Müasir insanların əcdadları olan bu ilk insanları həm də qominidlər adlandırırlar. Əsasən, qominidlərə Lüsi kimi avstralopiteklər aiddir.

Çəngəl ilk icad edildiyində iki uclu olub. Hazırkı dövrə gələnə qədər üç, daha sonra isə dörd uclu olub. Çəngəl ilk dəfə yunanlar tərəfindən bir müharibə silahı olaraq istifadə edilib. Sonrakı illərdə isə çəngəl bir əkin vasitəsinə çevrilib. Bu çevrilmələrin ardından son olaraq süfrəmizdəki formasını alıb.